1993 yılında Kırşehir’de doğan Mahmut Can Akagündüz, sanat eğitimini Anadolu Üniversitesi Sanat Eğitimi Bölümü’nde tamamladı. Sanat yolculuğuna erken yaşlarda başlayan Akagündüz, eğitim süreci boyunca figüratif resim alanında derinleşti. Sanat pratiğini, bireysel anlatımın ötesine taşıyarak toplumsal meseleleri görünür kılmayı amaçlayan sanatçı, üretimlerini İstanbul’da sürdürmektedir.
Mahmut Can Akagündüz, çağdaş portre anlayışını geleneksel motifl erle harmanlayarak figüratif resmi yeniden yorumlar. Özellikle kadın portrelerine odaklanan sanatçı, kadınların toplumsal normlara meydan okuyan güçlü kimliklerini görünür kılmayı hedefl er. Bu portreler, sabit bir kimlik sunmak yerine, bireyin sürekli dönüşen yapısını yansıtır.
Sanatçının özgün yaklaşımının merkezinde kasetler yer alır. Boyanmış, yeniden işlenmiş ve bir araya getirilmiş kasetler, büyük ölçekli portrelere dönüşerek hem nostaljik bir atmosfer yaratır hem de kolektif belleğin katmanlarını izleyiciye sunar. Bu teknik, portreyi yalnızca bireysel bir temsil olmaktan çıkararak, teknolojik hafızanın tarihsel yükünü de taşıyan bir anlatı aracına dönüştürür.
Mahmut Can Akagündüz | Oil on Cassette
71 x 102 cm
1993 yılında Kırşehir’de doğan Mahmut Can Akagündüz, sanat eğitimini Anadolu Üniversitesi Sanat Eğitimi Bölümü’nde tamamladı. Sanat yolculuğuna erken yaşlarda başlayan Akagündüz, eğitim süreci boyunca figüratif resim alanında derinleşti. Sanat pratiğini, bireysel anlatımın ötesine taşıyarak toplumsal meseleleri görünür kılmayı amaçlayan sanatçı, üretimlerini İstanbul’da sürdürmektedir.
Mahmut Can Akagündüz, çağdaş portre anlayışını geleneksel motifl erle harmanlayarak figüratif resmi yeniden yorumlar. Özellikle kadın portrelerine odaklanan sanatçı, kadınların toplumsal normlara meydan okuyan güçlü kimliklerini görünür kılmayı hedefl er. Bu portreler, sabit bir kimlik sunmak yerine, bireyin sürekli dönüşen yapısını yansıtır.
Sanatçının özgün yaklaşımının merkezinde kasetler yer alır. Boyanmış, yeniden işlenmiş ve bir araya getirilmiş kasetler, büyük ölçekli portrelere dönüşerek hem nostaljik bir atmosfer yaratır hem de kolektif belleğin katmanlarını izleyiciye sunar. Bu teknik, portreyi yalnızca bireysel bir temsil olmaktan çıkararak, teknolojik hafızanın tarihsel yükünü de taşıyan bir anlatı aracına dönüştürür.
